Her Aşk Biter Bir Gün

Herkes kendi aşkını sonsuz ve en büyük, kendi acısını en derin zanneder. Oysa aşk herkesi aynı yerden acıtır ve her aşk bir gün biter. Hiç sönmeyecek sandığın o ateşin gün gelip küllendiğini gördüğünde bunu  anlarsın.

Geçmişe dönüp baktığında, gecelerce sel olup yanaklarını aşındıran gözyaşlarında boğulduğun zamanların bittiğine inanamazsın. Dudağının kenarındaki o buruk gülümsemeye rağmen içinde açılan o derin yaranın sızısını duymaya devam edersin. En çok içinin yandığı zamanlarda bir daha kimseyi sevmeyeceğine dair ettiğin  o büyük yeminleri hatırlarsın.

Hani zaman her şeyin ilacıdır ya! Tedavisi uzun da sürse bunun gerçek olduğunu bir gün, bir başkasını aynı heyecanla düşünmeye başladığında anlarsın. Bir daha asla! Dediğin zamanların ne kadar çocukça olduğunu fark edersin. Oysa yeniden sevebilirmiş insan. Yeniden aşık olabilir, aynı tutkuları, aynı heyecanları, aynı mutluluğu, aynı kavgaları hatta aynı acıları yaşayabilir, aynı hüzünlü aşk şarkılarını dinler, aynı tövbeleri, aynı yeminleri edebilirmiş. Hiç bitmez sandığın aşk da acılar da bir bakmışsın ki bitivermiş.

Kaç kere aşık olur insan? Kaç kere kanar yüreği aynı yerden? Hiç açmayacak sandığın dökülen yaprakların gün gelip yeniden yeşerdiğini gördüğünde anlarsın ki insan defalarca sevebilir. Yeter ki sen kapıları kapama ve kendine bir kez daha şans ver. Yürek o kadar güçlü ki, taşıdığı bütün yara izlerine rağmen sevmekten asla vazgeçmez…

Ayşen Yardım